Hele, hele lieve vrienden,

Al meer dan 2,5 jaar kennen we elkaar, het is intussen uitgegroeid naar hechte vriendschap waarbij we samen een onvoorstelbaar traject hebben meegemaakt en nog steeds meemaken. Wes en Luuk, daardoor hebben we elkaar eigenlijk leren kennen. Op een onaanwijsbare manier is er tussen ons een verbintenis ontstaan omdat deze twee kids door hun ziekte met elkaar verbonden raakte. We hebben heeeeel veeeeel leed met elkaar gedeeld en doen dat nu nog steeds. We houden elkaar op de been. Tussen het dagelijkse leed hebben we ook zo gelachen en elkaar uit diepe dalen weer naar boven gehaald. Ook dit is nog aan de orde van de dag. Wes heeft met opgeheven hoofd de ongelijke strijd gestreden maar is nu verlost van al het leed wat hem is overkomen. Hij wacht geduldig op een mooie plek tot wij met z’n allen arriveren en de pret welke we ervaren hebben weer voort te zetten.

Wij wensen jullie als gezin heel veel sterkte toe in deze zeer moeilijke tijd. Blijf optimistisch en zak niet weg in de ellende, Wesley zou niet willen dat hij daarvan de oorzaak zou zijn.

Veel liefs uit Almere.

ik heb de uitzending gezien op TV. wat een ingrijpende uitzending. en wat een intense doorzetter, en sterke jongen was u zoon Wesley. intens diep respect voor u gezin.die als nabestaanden achterbleven. ik wens en hoop dat u alles een plekje zal kunnen geven. wesleys Gaan heeft jullie diep geraakt bleek wel. sterkte. en een vriendelijke groet uit Hardinxveld-Giessendam

Beste Edith en Wilfred,

Mijn moeder vertrlde dat jullie op tv kwamen de dag voor kerst, ik was toen niet thuis en vroeg of ze het wou opnemen. Dat heeft ze gedaan en ik heb het net bekeken en wat zijn jullie ONTIEGELIJK sterk!!! Echt verbazing wekkend sterk, echt zo mooi om te zien!!! Jullie durfde jullie verdriet te laten zien en toch konden jullie zo mooi over hem praten! Ik moest zelfs eventjes wat tranen weg vegen! Ik heb respect voor jullie hoe jullie er altijd mee om zijn gegaan (ook toen mijn moeder en ik jullie tegen kwamen in het ziekenhuis, op de kinderafdeling) jullie waren toen al zo sterk maar ik geloof dat jullie nu nig 10x zo sterk zijn.

Heel veel sterkte nog,
En het was een mooie aflevering!

Heel veel liefs,
Stephanie !!

Gisteren heb ik de TV-uitzending over uw zoon Wesley gezien. Ik vond het zo indrukwekkend dat ik er nu weer aan moet denken. Wat kan het leven toch oneerlijk zijn, zeker als het jonge mensen betreft. Elke ouder houdt van zijn/haar kind maar bij u spatte de liefde van het scherm af. Evenals de liefde die u voor elkaar heeft trouwens. Zoveel ongeluk als u heeft gekend met de gezondheid van Wesley, zo gelukkig mag u zijn met de liefde voor elkaar. Ik hoop dat dit u blijft sterken in de verwerking van dit enorme verlies.

lieve kanjers,wel effe heftig de uitzending maar ook mooi.
Wesley is nu vrij,vrij van pijn en ellende,voor hem is de strijd gestreden maar voor julie gaat het gevecht nog door.Het gevecht tegen verdriet en het gemis van die bikkel,julie gaan je hier doorheen wurmen want het is gebleken dat Fam. v d Akker uit kanjers en bikkels bestaat.
Blijf elkaar steunen,heel veel liefs XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Beste Edith en Wilfred
Viel net in het einde van de aflevering van Familieberichten, heb de aflevering meteen teruggekeken, wat een prachtig eerbetoon aan jullie 'bikkel' Wesley.
Zo herkenbaar de emoties, de gevoelens.
Maar weinig mensen kunnen zich echt in jullie situatie, en die van jullie zoons, inleven, en dat is maar goed ook, niemand zou dit mee mogen maken.
Het verlies, de inmense trots, het waanzinnige gemis van alle kleine dingen (een blik, lach, grap, zijn stem), een gevoel waar we, en onze kinderen, de rest van ons leven 'een plaats' voor moeten vinden, maar waar we elke dag, of we nu willen of niet, mee geconfronteerd worden.
Alle emoties die voorbij schieten, boosheid, verdriet, machteloosheid, gemis maar vooral trots, trots op die waanzinnig sterke mannen, ondanks dat ze maar 17 jaar waren, trots dat het jouw kind is of jouw broer.
Een hart vol liefde en een hoofd vol met waanzinnig mooie herinneringen aan die mannen die een onuitwisbare indruk hebben gemaakt op zo velen.
Heel veel sterkte deze dagen.

Henk Hofland, trotse vader van Mike Hofland.

Beste Edith en Wilfred

Vanavond hebben Ria en ik naar het programma Familieberichten zitten kijken. Jullie hebben dit super gedaan en en tegelijk natuurlijk voor jullie ook heftig. Dit is een heel mooi eerbetoon toe naar Wesley.
Veel sterkte morgen en natuurlijk ook in de toekomst!!!

Groeten uit Doorn

Wat zeg je over een jongen die zo gestreden heeft om bij ons te blijven, maar nu vrij is van pijn en zorg.
En wat zeg je tegen zijn ouders en broers die zo meegedaan hebben en zich hebben ingezet om Wesley te steunen en het zo prettig mogelijk te maken.
Slechts een stilzwijgen, een bewondering voor hen allen.
En een blij gevoel dat we dat met hen mochten delen en misschien daardoor een steun konden zijn.

In de komende moeilijke dagen zijn onze gedachten en gebeden bij jullie gezin. Sterkte, en heb vertrouwen dat Wesley nu gelukkig is.

Lieve Familie,samen met Amy mocht ik voor jullie een Opkikkerdag organiseren. We hebben elkaar een paar keer gezien, wat was het fijn om dit voor jullie te doen. Zo'n bijzonder gezin vol liefde en warmte.Wat straalde Wesley een positiviteit uit,en wat was hij gelukkig met Olav."Somebody that i used to know" hoor ik regelmatig op de radio"een prachtig nummer en denk ik aan Wesley.Hij heeft een speciaal plekje in mijn hart. Nu bijna een jaar geleden dat hij van zijn pijn werd verlost .Ik wens jullie heel veel sterkte deze moeilijke dagen!Hier brandt een kaarsje voor Wesley. Veel liefs,Monique

wij denken aan jullie en natuurlijk aan wesley....

Als je kind sterft, sterft je toekomst. Je gaat leven van dag tot dag.
Wij hopen dat jullie liefde voor elkaar en de mooie herinneringen aan jullie lieve bikkel er voor zorgen dat jullie elkaar kunnen blijven vinden in jullie verdriet.
Lieve Wilfred, Edith, broers en schoonzus van Wesley.. dierbaren waar je van houdt zullen je warmte blijven geven. Ook al zijn ze heengegaan, 't blijft altijd een deel van jullie, en een stukje van jullie leven. Hele lieve groetjes en een warme knuf,
Sandro, Anita, Danilo en Gianni
(Wij hebben het nog zo vaak over Wesley. Gianni heeft vorige week een speech in het engels gedaan op school over de ontdekster van chemotherapie en een stukje over Wesley vertelt in zijn klas. De hele klas was stil, diep onder de indruk en ze hebben met zijn allen een kaarsje aangestoken voor alle kinderen die het niet hebben gered)

Lieve Fam.

Het jaar is omgevlogen. Wesley is nu bijna een jaar terug aan zijn lange reis begonnen zonder pijn. Het afgelopen jaar is voor jullie zwaar geweest en nog. Op eerste kerstdag brand hier weer een kaarsje voor jullie Wesley.Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen komende weken! een hele dikke knuffel!

Esmeralda

Als je verdriet hebt
Kijk dan in je hart
En je zult zien
Dat je huilt om
wat je vreugde schonk
Omdat er liefde is bestaat er geen voorbij......

We weten niet hoe jullie het afgelopen jaar zijn doorgekomen, maar het moet ongetwijfeld vreselijk zwaar geweest zijn. Zeker de komende weken zullen niet meevallen.

Heel veel sterkte in deze moeilijke dagen.

Lieve Lieve Wilfred, Edith, Marcel en Richard...
Bijna een jaar voorbij, en nog geen dag, geen uur uit jullie gedachten geweest... Wesley ...! Wat heeft de aarde een bijzonder mens verloren. Het waarom zullen we nooit achter komen, en als we er achter komen zullen we het NOOIT begrijpen. Ook wij hadden Wesley nog zo veel langer bij ons willen houden. Wat had hij een plezier als hij bij ons was. Hij was al gelukkig als hij alleen maar even de geur kon ruiken. En wat had hij een zin om in het nieuwe schooljaar te gaan starten met zijn opleiding. En wat hadden wij hem graag daarbij geholpen! Helaas... het heeft niet zo mogen zijn. Zijn eeuwige optimisme, zijn wilskracht, zijn doorzettings vermogen, zijn begrip, zijn lieve lach.. Lieve Wesley we zullen je NOOIT vergeten! Lieve Wilfred, Edith, Richard en Marcel, we blijven jullie de kracht wensen om door te gaan! Liefs de jongens en meisjes van Autoschadebedrijf PROKO

Lieve familie,

Alweer bijna een jaar verder na het verlies van jullie bikkel. Een jaar waarin wij als werkgever helaas ook afscheid hebben genomen van Richard als werknemer. Hij is weer naar het leger teruggekeerd en hopen dat hij daar zijn geluk zal vinden. Het staat ons nog vers in het geheugen dat Richard tijdens zijn sollicitatie vertelde over Wesley, een heftig en aangrijpend verhaal. Sindsdien hebben wij vanaf de zijlijn met jullie meegekeken, aan jullie gedacht en van Richard al het goede en slechte nieuws gehoord. Helaas heeft Wesley zijn oneerlijke strijd verloren. Wij hopen dat het jullie, ondanks het vreselijke verlies van Wesley, goed gaat en goed mag blijven gaan voor nu en in de toekomst. Heel veel sterkte aankomende dagen, we zullen aan jullie blijven denken.

Gooiland Beveiliging BV

Hoi Kanjers,

Wat moet je nou schrijven, gaat er door mij heen. Wat zeg je tegen kanjers die bijna een jaar geleden een Bikkel kwijtraakte......

Ik weet het niet, alleen wij houden van jullie.

En zullen Wesley nooit vergeten.

We denken aan jullie.

Liefs Roberto en Betty

Lieve Edith en Wilfed

Hoe moeilijk moet deze tijd voor jullie zijn.Ik moet er steeds aan denken.Kun je nagaan hoe het voor jullie moet zijn.
We bidden om heel veel kracht en sterkte voor nu en in de toekomst.
Veel mensen leven mee maar we kunnen niet achter de voordeur kijken. Maar Wesley is is in de Hemel dat weet ik zeker en God geeft jullie kracht om verder te gaan hoe moeilijk dat vaak ook is. Heb vertrouwen....Hij zal er zijn voor jullie.

F8N.......daar hebben we elkaar leren kennen in 2010. Wij al een poosje onderweg met Kevin, jullie nog maar net met Wesley. Edith en ik vonden elkaar vaak aan het tafeltje bij het raam waar we gesprekken voerden hoe het ging, luisterden naar elkaar, elkaar moed inspraken, deelden.
Toen we elkaar op de poli tegen kwamen in 2011 bleek later dat dit het moment was dat jullie slecht nieuws kregen. Wat heb ik vaak aan dat moment terug gedacht. Eerste Kerstdag overleed Wesley, wat bracht dat een enorme schok in ons gezin. Kevin was op dat moment nog altijd aan het vechten maar in maart van dit jaar is ook hij overleden.
Onze zonen waren bijzondere kinderen. We hadden ze graag nog veel langer bij ons willen houden. Maar wat een enorme kanjers, ze hebben de strijd niet verloren. Het zijn overwinnaars en zo blijf ik ook aan Wesley denken.
Heel veel liefs,
Andrea

Lieve familie,
Wat een moeilijke weken gaan jullie nu weer tegemoet, het is alweer een jaar geleden dat wij de "opkikkerdag " hadden. Ik denk nog heel vaak aan Wesley en draai zo af en toe nog "zijn " muziek!
Zoals beloofd komen Monique en ik binnenkort even een kop thee drinken bij jullie.....tot gauw
liefs, Amy

Het is niet wat hoort:
ouders die hun kind verliezen.
Het is niet wat zou moeten:
Broers die dingen niet meer samen kunnen doen.

Proberen is het enige wat mogelijk is.
Proberen om te leven
zoals Wesley jullie zou willen zien, blij en gelukkig.
Proberen om alle moois te zien
wat jullie met elkaar hadden en hebben.
Proberen om de Wesley van je hart te zien en niet van je pijn.

Wij hebben Wesley alleen gekend door jullie verhalen.
Niet persoonlijk, maar toch beter dan we menig ander kennen.
Wat een knul, wat een kanjer, wat een BIKKEL.
Jullie hebben hem gesteund, maar hij ook jullie.

Maak hem trots door - door te gaan met leven.
Leef "extra", neem hem mee.
Kijk, geniet dubbel, ook voor hem.
Ben boos en verdrietig, maar zet dat ook weer opzij.
Voor hem. Voor Wesley!!!!!

Beste Edith, Wilfred en jongens,

wij hebben jullie leren kennen tijdens de allereerste Lucai-week.
Waren een paar mooie dagen, te kort om elkaar echt te leren kennen maar lang genoeg om jullie nooit te vergeten.
Zoveel positiviteit, medeleven én humor en dat in zo'n onzekere situatie!
We zijn Wesley en jullie blijven volgen via deze blog.
De tijd die volgde was heftig, jullie leefden steeds tussen hoop en vrees. Wij hoopten mee, het kón toch niet zo zijn dat jullie Bikkel die op de dag af net zo oud was als ons Juultje het niet zou gaan redden!
Maar het heeft niet zo mogen zijn.
Jullie is het allerergste overkomen!
Wij wensen jullie veel kracht om met het grote verdriet in jullie leven om te gaan.
We gaan nog vaak aan Wesley denken!

Liefs, familie van Doorn.

Lieve allemaal,

Dit web-log wordt gesloten, het leven gaat door, maar toch....
Het leven zal voor jullie nooit meer het zelfde zijn zonder jullie Bikkel. Pak dan de draad maar weer eens op, dat is bijna onmogelijk maar keuze heb je niet.
We hebben veel bewondering en respect hoe jullie alles hebben gedaan en nog doen. In dit leven waar niets zeker in is weet ik één ding zeker: Wesley zal NOOIT vergeten worden!

Afgelopen zomer waren we in Portugal. Daar brak net het nummer "Somebody that I Used to know" van Gotye door. We moesten net even opzoeken wie dit nummer ook al weer zong, want voor ons is het sinds vorig jaar december "Het nummer van Wesley". We wensen jullie nog steeds heel veel sterkte toe, vooral voor de komende, ongetwijfeld heel moeilijke en zware, decembermaand.
Lieve groetjes van Lia en Jan

Lieve familie,

Ik schrijf 'familie', omdat wij ons altijd verbonden zullen voelen met jullie. F8Noord, AMC, de tienerkamer, we kunnen er wel een boek over schrijven. Jullie hebben dat gedaan in de vorm van een blog. Petje af! Het zal een dierbaar document zijn, de rest van jullie leven.
Wij hebben Wesley en jullie leren kennen in het AMC. De omstandigheden waren niet optimaal, onze kinderen waren erg ziek. Maar hoop hield ons op de been en even leek het erop dat alle pijn en verdriet niet voor niets geweest was; Wesley was klaar met de behandelingen en ook onze Martine had goede vooruitzichten. We namen afscheid van jullie. Martine lag in het bed tegenover Wesley. Ik nam foto's, want het was een feestelijke gebeurtenis. Alle zusters rond het bed, een lied gemaakt, blijde gezichten en een traktatie. Wesley liet het zich welgevallen. Hij ging een mooie toekomst tegemoet.
Ook Martine zou op 1 september goed nieuws krijgen. Nog één operatie om het kleine restant van de tumor weg te halen en dan was ook zij klaar om verder te leven. Maar helaas. Het ergste gebeurde, zowel bij Wesley als bij Martine. Het slechtste nieuws dat je kan bedenken. Wesley accepteerde het. Martine niet.
In november lag Martine in het kamertje naast Wesley. Ze vroeg steeds hoe het ging met hem. 'Ik wil hem nog een keer zien' zei ze. Wesley werd met de brancard naast Martine gereden. Wat moet er toen in die koppies omgegaan zijn.. ze namen afscheid. Maar niet voor lang. Op 1e kerstdag overleed jullie prachtige zoon. En op 2e kerstdag onze prachtige dochter. Geen pijn meer, op naar het eeuwige leven. Daar moeten wij het mee doen. Een jaar na dato, overheerst nog steeds het verdriet en de onmacht. Hoe oneerlijk is het dat kinderen overlijden!
Wij zullen Wesley nooit vergeten. Hij zit in ons hart.

Geert, Annemarie en Iris

ja waar zal ik meebeginnen een jaar met vallen en opstaan verdriet en toch ook een lach een jaar met diepte punten en zwaarte en verlichting emotie,s en denkend aan de tijd hoe nu verder maar het leven gaat door maar het gemis blijft in lengte van jaren en dat is ook goed en ik denk dat bikkel dat ook weet want hij blijft jullie bekijken van af boven ik geloof daar in en als jullie weer een dag weg zijn geweest bij iemand en toch hebben gelachen dan is het ook goed 1 jaar alweer bijna het lijkt wel als de dag van gisteren en ik weet als geen ander hoe moeilijk het ook is dat dit nog even zal blijven na 23 jaar mis ik me vader ook nog steeds maar het wordt wel steeds iets makkelijker maar vergeten doe je het nooit en als je dat voor ogen houdt komt het wel weer goed dus voor deze dagen nog heel veel sterkte voor jullie en de fam grt edwin & anja

Hoi Wil en Edith

Een jaar. Dat is lang en soms zo verdomd kort. Het is lang en voor alles weer een 1e keer. Wij gingen de 1e keer weer naar de kermis in Tilburg. We liepen langs de grazy mouse en dan voel je weer de lol die Wesley daar beleefde samen met Richard. Dan krijg je weer die glimlach op je gezicht. Die Wesley ook de hele avond had. Ik heb Wesley pas laat leren kennen. Maar hij heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten.
Ook voor jullie is er weer voor alles een 1e keer maar dan niet meer met Wesley. Wel nog gelukkig met je andere 2 knullen. Daar zit ook veel van Wesley in. De lol, de spontaniteit en de liefde voor hun ouders. Geniet ervan en geef Wesley daartussen een mooie plaats, die hij verdient en jullie ook nodig hebben. Vergeten kan je hem nooit, maar denk aan hem terug met de glimlach, de lol die je van hem hebt en geef het verdriet een plaats met een deurtje dat af en toe een keer open kan. Kus van ons

lieve allemaal,
bijna een jaar verder. Niet te bevatten hoe snel de tijd gaat, terwijl je soms wilt dat hij even stil blijft staan.Onvoorstelbaar de onuitwisbare indruk die Wesley heeft achtergelaten. Zoveel wat in je geheugen staat gegrifd. Deliedjes van de uitvaart zijn nog steeds zijn liedjes. Zijn naam word nog zovaak bij ons aan tafel genoemd en zovaak komt hij langs in een gesprek als er iets is gebeurt.Zovaak voelt je dag raar als we bij hem langs zijn geweest of als ik Edith zie lopen met Olav als ik door de Hilversumse Meent rij om mijn dochter naar school te brengen in Naarden (en jij Edith weer niet terug zwaait x) Maar het niet kunnen en willen vergeten is goed.De indruk die Wesley heeft achtergelaten door het mens wat hij was is niet uit te wissen, daarvoor werd er teveel van hem gehouden en dat zal altijd zo blijven. Het leven gaat door en dat is ook zo. Maar voor degene die vaak deze uitspraak doen is niet te bevatten dat dat leven voorgoed anders is en zal zijn omdat je geen idee hebt hoe dat leven is als je het niet hebt meegemaakt. Nooit meer onbezorgt, altijd die rugzak die soms zo verkeerd op je rug hangt. Simpelweg nooit meer zoals het altijd was, nooit meer compleet. Hoe zwaar het ook is ik weet zeker dat jullie het kunnen en verdergaan want de kracht van jullie is enorm en byzonder.

Lieve Wesley,
Bijna een jaar verder maar geen moment uit ons hart en gedachten. Wat heb jij mensen versteld doen staan over je kracht en de liefde van jullie gezin. Wat heb jij mensen veel geleerd en gegeven. Trots, liefde en bewondering dat is wat wij voelen voor jou. Heb het goed daarboven, geef die kleine meid een kus van ons en weet dat er hier altijd van jullie wordt gehouden en aan jullie wordt gedacht. x

Lieve Edith, Wilfred, Marcel en Richard,
Bewondering en respect, dat zijn de woorden die het eerst in ons opkomen als we deze weblog weer bezoeken. Wat een moed en kracht hebben jullie gehad om dit vreselijk moeilijke en verdrietige verhaal via internet met ons te delen. Het gaf omstanders echter een hele goede mogelijkheid om toch op de hoogte te blijven van de situatie van Wesley. En na het sluiten van deze weblog zal het verhaal niet eindigen. Het eindigt namelijk nooit meer. Altijd zullen wij samen met jullie de herinneringen aan Wes blijven delen. Daar is geen weblog voor nodig. Graag blijven wij luisteren naar jullie verhalen en de dingen die jullie bezig houden. Graag willen wij jullie blijven steunen waar dat kan. Graag slaan we een arm om jullie heen. Ookal is voor ons dit verdriet te erg om te bevatten, we willen er altijd voor jullie zijn. Lieve familie, deze Bikkel zit voor altijd in ons hart! Robert en Simone

Lieve allemaal,
Het stoppen van jullie weblog, weer een periode die afgesloten wordt. Wat hebben we bewondering en veel respect hoe jullie dit allemaal gedaan hebben. Met heel veel tranen en ook af en toe een lach hebben elke dag de weblog gelezen.We blijven het zeggen, maar wat een kanjer was jullie Bikkel. Heel veel sterkte de komende tijd!! Dikke knuffel van onsxx Wim, Karin, Mike en Sylvana

Wat hebben we allemaal meegeleefd met wat onze lieve neef Wesley is overkomen.
Bewondering toen en nu nog steeds voor jullie allemaal. Nooit zullen we Wesley vergeten, voor altijd in ons hart.

Wanneer wij aan jou denken, klinkt Goddank ook een lied
Dat ons de troost zal schenken in dalen van verdriet

Al blijven dan de vragen, geen mens weet het waarom
Straks aan het eind der dagen, dan zien wij jou weerom

Liefs Henny en Nico

lieve familie,

We zullen Wesley nooit vergeten en met regelmaat contact met jullie houden (jullie blijven in onze gedachten).Dank Wilfred dat je ons via deze weblog op de hoogte hebt gehouden,hoe zwaar dat ook was.

*WESLEY*

Lieve familie,

Ik las de oproep op facebook en gelijk gingen mijn gedachten terug naar juni 2010. Ik zag een knappe donkere jongen uit een kamertje komen op F8N. Later werd ons verteld dat er hoe ongelofelijk ook nog iemand was met een Ewing Sarcoom. Het is zeer zeldzaam en daar waren Wendy en Wesley en ze hadden exact hetzelfde. Hoe kapot en verdrietig waren we niet van dit nieuws. Te kapot om te communiceren... We volgen elkaars kinderen en lazen elkaars blog. Het spijt me zo dat Wesley niet meer bij jullie is. Ik zal hem nooit vergeten. Elke dag denk ik aan alle kinderen die overleden zijn aan kanker. En aan alle kinderen die kanker hadden en hebben. Het laat mij nooit meer los. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.

Lieve groeten van Rijkje van Diermen